World of Shamans :: Przegląd tematu

*wszedł do swojego pokoju i przebrał się w suche rzeczy*
Chyba trzeba będzie odszukać tego szaleńca...
*Draco pojawił się pod sufitem*
[D: I co?]
Już ok.
[D: To dobrze.]
Słuchaj, zostaniesz tutaj...
[D: A ty gdzie?!]
Ja idę... na polowanie...
[D: *zgon*]
*wyszedł*

Aja

`Ja już wiem co robić...`
*wybiegł*

Archi

Program może tak... ale nie tego wirusa.
Próbowałem... próbowałem wszystkiego.
Jeśli chcesz coś zrobić, to spróbuj.
*zdjął rękawiczkę i rzucił na stół*
Tylko pamiętaj... nie dotykaj bez zabezpieczenia.
*wyszedł*

Aja

`ale program antywirusowy można oszukać... tak jak wirusa!`

Archi

Bo on się broni.
*odwrócił się do Entariego*
Tak jak komputery zaopatruje się w coraz nowsze antywirusy,
tak on sam siebie zmienia, żeby dalej działać.

Aja

`Tak, ale mówiłeś, że on się mutuje. Pomyśl. Mógł tak się zmutować i stać się samodzielny!`

Archi

Wirusy nie myślą.
One są jak programy komputerowe, zaprogramowane na konkretne czyności.
Ten jest "zaprogramowany" na niszczenie każdej obcej komórki.
Mnie on nie atakuje, bo taki "dostał rozkaz".
Nie da się go zniszczyć, zatrzymać ani nawet spowolnić.

Aja

`a czy nie przyszło ci do głowy, że wirus usamodzielnił się?`

Archi

Tysiące razy... tysiące.
Zarówno sam próbowałem jak i inni.
Nic to nie dało.

Aja

`a czy kiedyś próbowano go zniszczyć?`

Archi

Tak, mutuje się.
Za każdym razem gdy tylko próbowałem go zlikwidować
lub spowolnić mutował się.

Aja

`kiedyś?`
`czy ten wirus się w jakiś sposób mutuje?`

Archi

Nie mam pojęcia.
Kiedyś potrzebne było specjalne serum podane dożylnie.
Nie wiem.... nie wiem...

Aja

`jest!`
*Entarii wyjął z torby cczarny piórnik*
*po chwili wyjął dziwny szkicownik i zaczął coś kreślić*
`jak myślisz, co sprawiło, że wirus się uaktywnił?`

Archi

*Archi wzruszył ramionami i szepnął*
Draco, zostaw nas proszę.
[D: Tak jest.]
*wyleciał na dach i rozłożył się*

Aja

`A jak się nie da, to trzeba spróbować jeszcze raz....`
*zaczął czegoś szukać w swojej torbie*
`Gdzie ten przeklęty piórnik?`

Archi

Spróbować zawsze można.

Aja

`JA nie znam słowa "niemożliwe", bo zawsze mi się udaje`
*spojrzał w okno*
`Po za tym, musi mi się udać. Bo jeśli nie....... Nie, to by było zbyt okropne, dlatego pora działać!`
*spojrzał zdecydowanie na Archiego*

Archi

Niestety...
*wstał i podszedł do okna*
Każda próba zniwelowania była klapą.

Aja

`czyli nie może mieć naturalnego wroga`
*uśmiechnął się*

Archi

Nie da się za to zabrać.
To nie jest naturalny wirus.

Aja

`Każdy wyrok można zmienić mój drogi, przyjechałem tutaj, by ci pomóc. Teraz... jak się za to zabrać?`

Archi

Niestety nie każdemu.
Ja jestem skazany na samotność przez tego cholernego wirusa!

Aja

`dlaczego się nie da? Każdemu da się pomóc`
*puścił oczko do Archiego*

Archi

Wiem, tylko mnie nie da się pomóc...
*posmutniał*

Aja

`Ona każdemu pomaga...`
*uśmiechnął się*

Archi

O tym jak Aja mi pomaga...

Aja

`O czym myślisz?`
*Aja przeciągnęła się*
Ja wracam do domu, mam na dzisiaj dość waszych żartów
*wyszła*
`A jednak nic się zmieniła....... więc o czym myślisz Archi?`

Archi

No dobra już koniec.
Nie będziemy dokuczać dużej dziewczynce.
*zamyślił się*

Aja

*Aja była wyraźnie zirytowana*
tak, śmiej się, śmiej
`ktoś się tutaj zeźlił`
Nie jestem małą dziewczynką Entarii
`racja, jesteś dużą dziewczynką`
I po co ja to mówiłam?
`Żebym miał się z czego śmiać`
Nie, po to byś przestał!

Archi

*lekko zdziwiony*
Altres?
*zachichotał pod nosem*

Aja

*Entarii podał Archiemu dłoń i zmierzył go od stóp do głowy*
`Altres mnie przedstawiła, więc nie muszę się przedstawiać`
Ile razy mówiłam żebyś mnie nazywał jak moi znajomi?
`jakieś 1000 razy`
tak, więc powtórzę po raz 1001: NAZYWAJ MNIE AJA!
`dobrze, spokojnie`

Archi

Witam.... przepraszam, że nie... podam ręki... ale........
*nagle przestał się trząść*
Uffff... już po wszystkim
*podał Entariemu dłoń*

Aja

Kiedy ten Entarii przyjedzie?
*zaczęła kręcić się nerwowo tu i tam*
*nagle do drzwi domu wspólnego ktoś zapukał*
Oby to był on, oby to był on
*Aja otworzyła drzwi*
Ent!
*rzuciła się Entariemu w ramiona*
`Cześć mała`
*Entarii wyraźnie się uśmiechnął*
Chodź!
*Aja zaciągnęła Entariego przed Archiego*
*Entarii był smykłym, muskularnym, dorosłym mężczyzną*
Archi, to Entarii, jest dla mnie jak ojciec. Entarii, to Archi, tóremu trzeba pomóc.
`A to w tej sprawie do mnie dzwoniłaś, tak?`
Dokładnie!

Archi

Spokojnie... to nic.... wirus się mutuje....
Moje ciało... tak reaguje...

Aja

Entarii nauczył mnie wszystkiego czego wiem o shamaństwie, nauczył mnie również paru innych rzeczy
Co się stało? tu nie jest zimno