Rzeka

*Aji znudziła się zabawa i poleciała nad klif, niewiadomo dlaczego*

*przyleciała, położyła się i zasnęła*

*nagle z chmur wylatuje Rei z wielką prędkością*
*uderza z wielkim hukiem o ziemie i traci przytomność*
*jest mocno ranna*
[M: REI ! *przylatuje*
To zadanie nie było dobrze wykonane -.-''
On będzie zły... A teraz Rei obudź się!!]
*lezy nieprzytomna na ziemi*
[M: REI!]

*po kilku minutach budzi się*
Moja głowa...
[M: Już myślałam, że zapuszcze korzenie ^^]
Haha, bardzo smieszne...
*wstaje*
[M: Gdzie idziesz? Wykonaj zadanie...]
Mam to gdzieś....
[M: Ale....]
Ała.. wszystko mnie boli....

[M: Co teraz?]
Nie wiem...
*idzie przed siebie*

*Aję obudził huk*
*zobaczyła odchodzącą Rei*
Ej Rei, Rei zaczekaj !

*nagle upadła i zemdlała*
[M: Panienko Aju! Rei walczyła i jest ciężko ranna!
Proszę pomóż!]

Ale jak?
Czy to tak trudno pojąć sens życia?
*patrzy w niebo, nadal leży*
Nie wiem jak leczyć upadłe anioły.
Poprostu, upadł i nie powstanie...........

Haha...
*wstaje*
*odchodzi*
[M: Rei!]
Odejdź i zostaw mnie w spokoju!
[M: Dlaczego?]
*odleciała*
[M: Tyle byłyśmy razem, dlaczego teraz Rei mnie zostawiła?
*zaczęła płakć*]

Nie martw się Miya..........
*wstaje*
Przejdzie jej...................
*powiedziała zamyślonym głosem*
chyba
*nagle głos się jej załamał*

[M: Co niby jej przejdzie?
Że jest upadłym aniołem?
I ma zadanie was zniszczyć?
*wystraszyła się*
Aja to nie tak...
Rei ona....
*spuściła głowe*]

Zniszcyć?
*Aja prychnęła z pogardą*
Nie uda się jej choćby tego chciała.........
*filozofywuje*
Ona porywa się na penwą śmierć, której nie rozumie............

[M: Wiem.. Robi to by przeżyć, ale nikt tego nie zrozumie...
Nie robi to z własnej woli, to jest przymus.
Jakby dało się coś zrobić. Ale nie wiem co...]

Przymus?
*Aja ożywiła się*
Kto jej to nakazał?
Mów!

[M: Robi to by przeżyć. To dzięki szatanowi żyje!
Jeśli się sprzeciwi - zginie!
Prosze, nie błagam! pomórz jej! Chcę odzyskać starą Rei!]

Szatanowi?
*odwraca głowę*
Szatan.............
Rei była za słaba................
Ale co może zrobić anioł z zastępami aniołów i archaniołów.......
*patrzy z figlarnym uśmieszkiem na Miyę*

*przylatuje podchodzi do Aji*
Aja prosze, zabij mnie..
Nie chce tak dłużej żyć!
[M: Rei! Co?]
*ignoruje Miye*
Błagam, zabij mnie...

*Aja spojrzała na Rei jak na wariatkę*
Nie mogę Rei..............
To by było wbrew logice, a pozatym........ jesteś moją przyjaciółką!
Nie mogę cię zabić...........
*spojrzała na niebo*
Po za tym...........
Przezwyciężymy razem to całe zło świata...........

*Draco przylatuje smutny*

*spuszcza głowe*
*zauważa Draco*
Craco i smutek?
Równa się kłopoty z Archim....
*podlatuje do smoka*
Co się stało?
Czy to ma coś wspólnego z Archim?

Jakby panienka zgadła...
Archi odszedł.
*spóścił głowę*

CO!
*wrzasnęła*
Dlaczego go nie zatrzymałeś!
*w jej oczach pojawiają się łzy*
I nie mów do mnie panienka! To mnie denerwuje!

[D:Wybacz...
Nie zatrzymałem go, bo sam wiem jak się czuje.
Potrzebuje trochę czasu, ale zdziwiło mnie to,
że kazał mi tu zostać.]

*odeszła bez słowa*

[D: Pani.. pfu... REI!]

*zignorowała Draco i szła dalej*

[D: Nie to nie, bez łaski!
Ale nie przychodź do mnie z płaczem jak Archi wróci!]

*zatrzymuje się*
Niby dlaczego miałabym do ciebie przyjść?
I dlaczego z płaczem?
*zaśmiała się*

[D: Teraz to po ptakach...
Nie chciałaś pomocy to nie.]
*obrażony*

*podchodzi do ducha*
Draco, nie obrażaj się.
*uśmiecha się*
To co powiesz mi gdzie poszedł Archi?
^^

Nie wiem czy Archi by tego chciał...

Proszę.
Kocham Archiego...
Martwie się o niego..
Proszę, Draco.. powiedz...

[D: No cóż...
Dobrzee...
Przez stratę przyjaciół uznał, że jest za słaby.
Poszedł do lasu, do świątyni gdzieś w głębi lasu.
Tam ma zamiar znaleść pierścień znany jako...
Chwila jak to było...]

*Draco zaczyna zwijać się z bólu*
AAAAAAAA!!!!
To... nie może... być... prawdaaaaaaaa!!!!!!

Draco!
*podbiega*
co jest?

Archi... znalazł pierścień...
On.... on nie jest już człowiekiem...
AAAAAAAAAAAa!!!!

Co?
Trzeba go odnaleźć........
ale gdzie?
*spuściła głowę*

*Draco się uspokaja*
Dziwne...
Jakby znowu był człowiekiem.
On.... on jest gdzieś niedaleko.

*ocknęła się*
Niedaleko?
/coś przegapiłam xD/
Chodź Aja, chyba wiem!
*biegnie, ciągnąc za sobą Aje*

*Draco leci za nimi*
Nie!
On może wam coś zrobić!
Stójcie!

*Aja staje ciągnąc za sobą Rei*
Rei................ Draco ma rację............
On może być teraz niebezpieczny!
*patrzy na Rei*
Po za tym trzeba się do tego przygotować....................
*Nagle wokół Aji staje setki aniołów*

*Draco się wzdrygnął*
Czy... czy...
Nie!
*Staje przed nimi*
Nie pozwolę wam go tknąć!

Draco, dlaczego?
*patrzy na anioły*
nie zamierzają go................... hmmmmmmmm skrzywdzić

[D: Aju!
Nie pozwolę wam się do niego zbliżyć!
Dla jego i waszego dobra.]
*zauważa Archiego, który właśnie przyszedł*
[D: Archi!]
Co się tutaj dzieje?

*Aja spojrzała na Archiego i Draco z pogardą*
*prychnęła a anioły zniknęły*
lepiej by było gdyby tutaj go nie było.
*powiedziała i poleciała nad jezioro*

Draco o co jej chodziło?
[D: O to, że gdy wróciłeś...
Powiedziałem, że już nie jesteś człowiekiem.
Czułem to bardzo dobrze.]
Tak... taka prawda.
Nie jestem już człowiekiem,
jestem kimś więcej.
Ale nie mówmy o tym.
Jestem strasznie głodny, idziemy coś zjeść?
[D: Jak chcesz.]
*idą do Maca*

*pojawia się Rei*
Jak miło być w domu.
Nie dosłownie xD
*siada na trawie i patrzy na niebo*
*nagle słyszy jakiś hałas*
A to nie moja sprawa. Nie jestem ochroną xD
*kładzie się na trawie*

*wstaje*
Lepiej zobacze co tam się dzieje..
Mam złe przeczucia...
*odlatuje*

*przychodzi dziewczyna identyczna do Rei tylko, że cała w ranach i bandarzach. Miała przy sobie plecak, z którego wystawały 2 runiczne miecze*
*dziewczyna położyła się na trawie*
Nie sądziłam, że zobacze niebo..
A ty?
[T: Też... *pojawił się duch wojownik z dwoma mieczami oraz blizną na oku*]
*nagle zesmutniała*
Miya tu jest, wyczuwam ją!
[T: Nie, nie teraz! Jesteś za słaba na walke..]
Ale ja tylko porozmawiam ^^
*pobiegła*
[T: Lepiej polece za nią -.- *poleciał za Rei*]

*przyszła nad rzekę*
Dlaczego ja?
*spojrzała na niebo, było rozjaśnione przez gwiazdy*
*nagle spojrzała na największą gwiazdę, była wielkości paznokcia, lecz na wielkim niebie z milionami małych gwazdek wydawała się duża*
ciekawe czy Ray bawi się w świecie duchów?
*po policzku popłynęła jej łza*